Z uwagi na swoje doświadczenie i wiek uważam, że w przeszłości ludzie i psy mieli lepsze relacje. Pomimo to, że niejednokrotnie jako dziecko widziałem psa przywiązanego przy budzie, który oblizywał swoją kość, pilnując domu i dobytku gospodarza. Lekarze weterynarii rzadko leczyli psy s one były bardziej odporne i zdrowsze. Myślę, że stąd się wzięło przysłowie „goi się jak na psie”. Zadając sobie pytanie, jak było lepiej skoro żyły w trudniejszych warunkach. Podpowiedź zdaje się być prosta, człowiek podchodził racjonalnie do swoich zwierząt, wiedział, że jeżeli ma psa to musi o niego zadbać. Dać mu pełną miskę i ciepłą budę. Inaczej nie miał co liczyć na dobrą współpracę. Powinniśmy zdawać sobie sprawę, z tego że większość ras człowiek stworzył po to aby je wykorzystać według swoich potrzeb. Zmiany cywilizacyjne znacznie ograniczyły wykorzystywanie psów. Najlepszym przykładem są psy pasterskie lub myśliwskie. Patrząc po okolicznych wsiach widzę liczne zagrody z pasącymi się krowami albo owcami i żółte tabliczki „uwaga prąd”. W tym czasie nasze pieski zostają w domu i obgryzają nasze pantofle. My pracujemy po 12 godzin, po powrocie do domu albo mamy czas dla psa albo nie. Stać nas na sweterki i dobre zabawki, szelki i obróżki wszelkiej maści i tylko to możemy mu dać w zamian za prace.
A wy co o tym myślicie?